పోషకాహార లోపం అంటే కేవలం ఆకలి కాదు, అది ఆరోగ్యానికి అవసరమైన సక్రమమైన పోషక పదార్థాలు అందకపోవడం. మన దేశంలో ఇది ఇంకా తీవ్రమైన సామాజిక సమస్యగా కొనసాగుతోంది. పిల్లలు, గర్భిణీలు, వృద్ధులు, పేదవర్గాల ప్రజలు దీనికి ఎక్కువగా గురవుతున్నారు. ఐక్యరాజ్యసమితి గణాంకాల ప్రకారం, ప్రపంచవ్యాప్తంగా ప్రతి సంవత్సరం కోట్లాది మంది పిల్లలు పోషకాహార లోపంతో బాధపడుతున్నారు. భారతదేశం వంటి అభివృద్ధి చెందుతున్న దేశంలో ఇది మరింత గంభీరమైన సవాలు. మన శరీరానికి అవసరమైన ప్రోటీన్, విటమిన్లు, ఖనిజ లవణాలు, కొవ్వులు, కర్బోహైడ్రేట్లు సరైన మోతాదులో అందకపోవడమే పోషకాహార లోపం. దీని ఫలితంగా శరీర వికాసం, రోగనిరోధక శక్తి, మానసిక అభివృద్ధి అంతరాయానికి లోనవుతాయి. పిల్లల్లో ఇది శారీరక ఎదుగుదలను మందగింపజేస్తుందిబీ గర్భిణీల్లో తక్కువ బరువుతో పిల్లలు పుట్టే ప్రమాదం పెరుగుతుంది.
https://www.youtube.com/watch?v=1yzGu7LpN5Y
భారతదేశం పోషకాహార లోపంతో పోరాడుతున్న దేశాలలో ఒకటి. ‘‘నేషనల్ ఫ్యామిలీ హెల్త్ సర్వే )’’ ప్రకారం, 5 సంవత్సరాల లోపు పిల్లల్లో సుమారు 35% మంది తక్కువ బరువుతో ఉన్నారు. గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో ఈ శాతం మరింత ఎక్కువ. పేదరికం, నిరక్షరాస్యత, తల్లిదండ్రుల అవగాహన లేకపోవడం, శుభ్రమైన నీరు లేకపోవడం ు ఇవన్నీ ప్రధాన కారణాలు. మహిళలు, ముఖ్యంగా గర్భిణీలు మరియు పాలిచ్చే తల్లులు, పోషకాహార లోపానికి అత్యంత ప్రమాదంలో ఉన్న వర్గం. గర్భధారణ సమయంలో సరైన ఆహారం అందకపోతే తల్లీబిడ్డల ఆరోగ్యం రెండూ ప్రమాదంలో పడతాయి. ఇనుము, కాల్షియం, ఫోలిక్ యాసిడ్ వంటి మూలపదార్థాల లోపం వల్ల రక్తహీనత (అనీమియా) విస్తరిస్తోంది. ఈ సమస్యను పరిష్కరించడానికి ప్రభుత్వ పథకాలు ఉన్నా అవి ప్రతి మూలకు చేరడం లేదు. పిల్లలలో పోషకాహార లోపం అంటే భవిష్యత్తు తరాల బలహీనత. ఇది వారి మేధస్సు, అభ్యాస సామర్థ్యం, శారీరక ఎదుగుదలను ప్రభావితం చేస్తుంది. పాఠశాలలో హాజరు తగ్గడం, విద్యలో వెనుకబాటు రావడం వంటి సమస్యలు కూడా దీని దుష్పరిణామాలు. ఒక బలహీన శరీరంతో పిల్లవాడు దేశ భవిష్యత్తును నిర్మించలేడు ు కాబట్టి ఇది కేవలం వ్యక్తిగత సమస్య కాదు, జాతీయ సమస్య. భారత ప్రభుత్వం ‘‘పోషణ్ అభియాన్’’, ‘‘మిడ్-డే మీల్ స్కీమ్’’, ‘‘ఆంగన్వాడీ సేవలు’’ వంటి పథకాలను అమలు చేస్తోంది. వీటి ద్వారా గర్భిణీలకు, పిల్లలకు, పేదవర్గాలకు పోషకాహారం అందించడానికి ప్రయత్నిస్తోంది. అయితే ఈ పథకాలు కాగితాల మీద కాకుండా నేలస్థాయిలో సమర్థంగా అమలవ్వాలి. పర్యవేక్షణ వ్యవస్థ బలంగా ఉండాలి.
పోషకాహార లోపాన్ని తగ్గించడానికి కేవలం ప్రభుత్వమే కాదు, సమాజం మొత్తం భాగస్వామ్యం కావాలి. ప్రజల్లో పోషకాహారంపై అవగాహన పెంచడం, పాఠశాలలలో పోషక విద్య బోధించడం, స్థానికంగా లభ్యమయ్యే ఆహార పదార్థాలతో సమతుల్య ఆహారం తయారు చేయడం వంటి చర్యలు తీసుకోవాలి. రైతులు కూడా పోషక విలువలున్న పంటల సాగు వైపు దృష్టి సారించాలి.
పోషకాహార లోపం అనేది మన సమాజం యొక్క ఆరోగ్య సూచిక. ఒక దేశం ఆరోగ్యంగా ఉండాలంటే ప్రతి పౌరుడు బలంగా ఉండాలి. ఈ సమస్యను పరిష్కరించడం ద్వారా మాత్రమే మనం ఆర్థిక, సామాజిక అభివృద్ధిని సాధించగలం. పోషకాహారం అంటే ఖరీదైన ఆహారం కాదు. సంతులితమైన ఆహారం. అందుకే ప్రతి కుటుంబం ‘‘ఆహారం అంటే ఆరోగ్యం’’ అనే భావనను అర్థం చేసుకోవాలి. అవగాహనతో, చర్యలతో, సహకారంతో పోషకాహార లోపం అనే సమస్యను మనం తప్పక జయించగలం.